Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990

Volgens art. 49, tweede lid, RVV 1990 moeten bestuurders voetgangers en bestuurders van een gehandicaptenvoertuig, die op een voetgangersoversteekplaats oversteken of kennelijk op het punt staan zulks te doen, voor laten gaan. De term "voor laten gaan" houdt in dat voetgangers ongehinderd hun weg kunnen vervolgen of beginnen. Voor de vaststelling dat de gedraging is verricht, is derhalve van belang dat komt vast te staan dat een voetganger die een voetgangersoversteekplaats oversteekt, dan wel voornemens is deze over te steken, niet ongehinderd zijn weg heeft kunnen vervolgen of beginnen.

Aan de betrokkene is als kentekenhouder bij inleidende beschikking een administratieve sanctie opgelegd ter zake van “als bestuurder van een motorvoertuig niet de rijbaan gebruiken (bijv. laten stilstaan op trottoir/voetpad etc.)” (overtreding art. 10 lid 1 RVV 1990). De betrokkene voert aan dat hij goederen leverde aan de centrale markt. Hij is de markt opgereden, heeft zijn bedrijfsauto geparkeerd en goederen uitgeladen en afgeleverd. Er stond nergens een bord dat hij een trottoir of een voetpad opreed. Er is geen trottoir aanwezig, het is een marktplein.Het marktplein was ten tijde van de

Aan de orde is of de betreffende boa Domein Openbare Ruimte bevoegd was om - in de onderhavige zaak - ten aanzien van het parkeren zonder parkeerschijf in een parkeerschijfzone een sanctie op te leggen. Uit een nadere bestudering van de Circulaire BOA volgt dat boa's openbare ruimte onder meer kunnen optreden tegen overtredingen die zien op stilstaand verkeer, zonder dat hiervoor vereist is dat het gaat om een maatregel die is ingesteld in verband met de openbare orde. Slechts ten aanzien van de negatie van C-borden is als voorwaarde gesteld dat zulks verband dient te houden met de openbare

Bestuurlijke sanctie ter zake van “motorvoertuig op meer dan twee wielen parkeren bij blauwe streep terwijl niet is voorzien van een duidelijk geplaatste parkeerschijf”. Hoewel de blauwe streep in afwijking van de Uitvoeringsvoorschriften BABW inzake verkeerstekens mogelijk smaller is dan tien cm, brengt dit echter niet mee dat geen sanctie aan de betrokkene kan worden opgelegd. Vaste rechtspraak van dit hof is dat de bepalingen in de Uitvoeringsvoorschriften BABW zijn gericht tot de wegbeheerder. Weggebruikers kunnen aan die regels geen rechten ontlenen. Het staat niet ter beoordeling van de

In 2017 vond in Amsterdam een aanrijding plaats tussen een door eiseres bestuurde personenauto en een door gedaagde bestuurde bestelbus met aanhanger. De personenauto stond geparkeerd aan de linkerzijde van de rijbaan, waar parkeervakken beschikbaar zijn die diagonaal naar rechts ten opzichte van de rijbaan zijn gesitueerd. Toen eiseres vanuit het parkeervak achteruit wilde rijden, naderde van rechts de bestelwagen. Vast staat dat het een éénrichtingsweg betrof en dat de bestelwagen in de verboden rijrichting reed. De aanhanger van de bestelwagen is in botsing gekomen met de personenauto. De

Toen A in zijn auto op de snelweg reed, is hij van achteren aangereden door een andere auto die werd bestuurd door C. B zat als passagier naast A in de auto. D zat als passagier naast C in de auto. A stelt de verzekeraar van de auto van C aansprakelijk en vordert betaling van een schadevergoedingsvoorschot van € 5.000. De vraag is of het ongeluk is ontstaan doordat C te weinig afstand heeft bewaard tot de auto van A (en daarmee art. 19 RVV heeft overtreden) of doordat A onverwacht en zonder enige noodzaak heeft geremd. Op grond van de verklaringen van A, B, C en D oordeelt het hof dat C

Aan de betrokkene is als kentekenhouder bij inleidende beschikking een administratieve sanctie opgelegd ter zake van “overschrijding maximumsnelheid binnen bebouwde kom, met 30 km/h”. De gemachtigde voert aan dat een juiste meting niet mogelijk was omdat de meting is verricht op een bochtige weg. Daarnaast kan de nauwkeurigheid van een lasermeting niet worden gegarandeerd indien de meting plaatsvindt onder een viaduct. De gemachtigde voert verder aan dat artikel 2.2 van de Aanwijzing snelheidsoverschrijdingen en snelheidsbegrenzers (hierna: de Aanwijzing) is geschonden, nu de verbalisant en

In 2015 is verzoeker betrokken geraakt bij een aanrijding op de A28. Nadat verzoeker een militair voertuig had ingehaald, is het militaire voertuig achterop de personenauto van verzoeker gebotst. Verzoeker verzoekt dat de kantonrechter vaststelt dat het ministerie aansprakelijk is voor de gevolgen van het ongeval. Hij voert daartoe aan dat het militaire voertuig na de inhaalmanoeuvre eerst 7 à 8 kilometer achter hem heeft gereden op de rechter rijstrook. Toen hij voor een nadere file remde, is het militaire voertuig op hem gebotst. Volgens verzoeker heeft het militaire voertuig dan ook

Twee snelheidsovertredingen kort na elkaar. De betrokkene heeft de tweede snelheidsovertreding begaan toen hij wegreed nadat hij was staandegehouden voor de eerdere snelheidsoverschrijding. Nu gelet op de direct voorafgaande staandehouding bij de verbalisant bekend was wie de bestuurder was en de bestuurder erop gewezen was dat hij niet nogmaals te snel moest rijden, kon de verbalisant in deze situatie de sanctie opleggen aan de betrokkene als bestuurder van het voertuig zonder hem opnieuw staande te houden.

Artikel 57 RVV 1990 is bedoeld om te kunnen optreden juist in die gevallen waarin een voertuig aan alle daaraan te stellen eisen voldoet maar daarmee onnodig geluid wordt gemaakt. Onder onnodig geluid moet worden verstaan dat geluid dat sterker is dan het geluid dat het rijden met een naar de eisen van de tijd normaal ingerichte auto onvermijdelijk veroorzaakt. Van onnodig geluid zal men eerst kunnen spreken, zodra het veroorzaakte geluid het normale, geaccepteerde, door auto's veroorzaakte geluid te boven gaat. Voor de vaststelling of er sprake is van onnodig geluid in de zin van artikel 57