rijden onder invloed

Op 26 januari 2022 veroorzaakte X (geïntimeerde) een dodelijk verkeersongeval door met de Mercedes van zijn moeder op een Opel te botsen. X reed onder de invloed van alcohol en met zeer hoge snelheid. Beide inzittenden van de Opel kwamen om het leven. X is strafrechtelijk veroordeeld tot 36 maanden gevangenisstraf (waarvan achttien maanden voorwaardelijk) en drie jaar rijontzegging wegens roekeloos rijgedrag. Ansvar, de WAM-verzekeraar van de Mercedes, heeft de schade aan de nabestaanden vergoed en wil dit verhalen op X, omdat de polis geen dekking biedt bij rijden onder invloed en grove

De verdachte rijdt met een snelheid van minstens 225 kilometer per uur op de linkerrijstrook van de autosnelweg. Hij heeft meer dan drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed en filmt zijn rijgedrag met zijn mobiele telefoon. Verdachte nadert een vrachtwagen met daarachter twee personenauto’s. Een van de voertuigen begint de vrachtwagen in te halen en voegt in op de linkerrijstrook. De verdachte botst vervolgens met zeer hoge snelheid achterop deze auto. Daardoor komt de auto vervolgens in botsing met twee andere voertuigen. Mede als gevolg van de brand die nadien in de auto

Verdachte rijdt zonder rijbewijs, onder invloed van THC en zonder bril of lenzen, terwijl hij een oogcorrectie heeft van ongeveer min 3. Onder deze omstandigheden rijdt verdachte overdag binnen de bebouwde kom met een snelheid tussen de 117 en 145 kilometer per uur door een rood verkeerslicht, wat leidt tot een aanrijding met twee fietsers. Eén fietser komt hierbij om het leven (feit 1) en de andere raakt zwaargewond (feit 2). De rechtbank heeft bewezenverklaard dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan doodslag (feit 1) en poging tot doodslag (feit 2). In hoger beroep bepleit de raadsman

Verdachte fietst onder invloed van alcohol, hard en dicht achter een ander de fietstunnel in. Vervolgens komt hij op de weghelft voor tegemoetkomend verkeer terecht, wat leidt tot een ongeval met een fietser die uit de tegenovergestelde richting komt. Het slachtoffer loopt hierbij zwaar lichamelijk letsel op. Zowel het slachtoffer als verdachte verklaren dat de situatie ter plekke gevaarlijk is. Door op deze manier te fietsen, zonder daarbij voldoende acht te slaan op de verkeerssituatie ter plaatse, maakt dat er volgens het hof sprake is van schuld in de zin van artikel 6 WVW 1994. In

De verdachte is onder invloed van MDMA en MDA achter het stuur gestapt en is op de snelweg in tegengestelde richting gaan rijden. Het slachtoffer werd nietsvermoedend geconfronteerd met de tegenligger, waardoor zij moest uitwijken, haar auto in een slip raakte en over de kop sloeg. Het slachtoffer heeft aan het ongeval blijvende verwondingen overgehouden, waardoor zij volledig arbeidsongeschikt is verklaard. De politie heeft daarnaast bij de verdachte in de auto 48 MDMA-pillen en een stroomstootwapen aangetroffen. De verdachte ontkent tegen het verkeer in te hebben gereden en het ongeluk te

De verdachte reed, na alcohol te hebben gedronken, met een huurscooter van Amsterdam Centraal Station naar het Rembrandtplein. Hij negeerde daarbij verkeersborden, reed in een voetgangersgebied en filmde met zijn telefoon. Bij het Muntplein botste hij tegen een fietser, die ter plaatse overleed. De verdachte verliet de plaats van het ongeval en werd later aangehouden in Breda. Zijn bloedalcoholgehalte was significant hoger dan toegestaan. Het gedrag van de verdachte is aanmerkelijk onvoorzichtig geweest. De rechtbank stelt vast dat de verdachte bewust de verkeersregels heeft geschonden en

In deze zaak heeft de appellant hoger beroep ingesteld tegen het besluit van het CBR om een onderzoek naar zijn drugsgebruik op te leggen. De appellant werd staande gehouden door de politie vanwege verdacht rijgedrag maar weigerde zowel een speeksel- als een bloedonderzoek. De rechtbank stelde dat het CBR voldoende grond had om de appellant te verplichten tot een drugsgebruikonderzoek, gezien zijn rijgedrag bij de staandehouding, eerdere drugsgerelateerde antecedenten en zijn weigering om mee te werken aan de tests. Appellant betoogde in hoger beroep dat zijn vrijspraak in een strafrechtelijke

In de nacht van 23 op 24 november 2018 heeft X met te veel alcohol op een auto bestuurd en een eenzijdig ongeval veroorzaakt waarbij een inzittende overleden is. De verzekeraar van X, De Vereende, heeft een schadevergoeding betaald aan de nabestaanden van het slachtoffer. De verzekeraar verhaalt nu de uitgekeerde schade en gemaakte kosten op X. Daar is X het niet mee eens en hij stelt dat het niet vast is komen te staan dat het ongeval is veroorzaakt door zijn alcoholgebruik. Op basis van artikel 8 WVW 1994 is het verboden om een voertuig te besturen onder invloed van te veel alcohol. De Hoge

De verdachte heeft een verkeersongeval veroorzaakt waarbij een frontale botsing heeft plaatsgevonden tussen de verdachte en een fietsster. De fietsster heeft daarbij zwaar lichamelijk letsel opgelopen en zal voor de rest van haar leven hulpbehoevend zijn. De verdachte is die dag, na bij een nieuwjaarsfeest te zijn geweest, achter het stuur gestapt terwijl hij onder invloed was van een aanzienlijke hoeveelheid alcohol, cocaïne en MDMA. Uit het bloedonderzoek blijkt dat voor alle middelen de concentraties ruim boven de toegestane grenswaarden lagen. Het hof benadrukt dat uit wetenschappelijk

Op 15 april 2019 raakte verzoekster als passagier betrokken bij een eenzijdig verkeersongeval, waarbij de bestuurder de controle over de auto verloor en in het water belandde. Verzoekster liep ernstig letsel op. Na het ongeval meldde zij zich ziek en ontving zij een Ziektewet-uitkering, gevolgd door een WIA-uitkering. De bestuurder werd strafrechtelijk veroordeeld vanwege het gebruik van lachgas tijdens het rijden. Verzoekster stelt dat Nationale Nederlanden (NN), de WAM-verzekeraar van de auto, volledig aansprakelijk is voor haar schade en beroept zich op de Schuldloze Derden-Regeling