In 1992 raakt X betrokken bij een aanrijding, waarbij hij ernstig letsel oploopt. Verzekeraar Y erkent aansprakelijkheid voor de gevolgen van de aanrijding. In het schadeafwikkelingstraject wordt X eerst bijgestaan door A. Voor de kosten van rechtsbijstand sluit X met A een no cure no pay afspraak die inhoudt dat A 15% ontvangt van de schadevergoeding die Y aan X betaalt, waarbij X en A een vrije voet afspreken van ƒ 300.000. Nadien nemen achtereenvolgens B, C, D en E de belangenbehartiging (inclusief de no cure no pay afspraak) over.
