Uitbreiding aansprakelijkheid ouders voor gedragingen kinderen: aansprakelijkheid van ouders in een breder (Europeesrechtelijk) perspectief

M.J. Tuin LLB
In dit artikel bespreekt de schrijver de aansprakelijkheid van ouders voor al dan niet opzettelijk toegebrachte schade aan derden door minderjarige kinderen. Hij doet onderzoek naar de overeenkomsten en verschillen tussen de op deze materie betrekking hebbende artikelen uit het Draft Common Frame of Reference (DCFR) en de bestaande Nederlandse regelgeving. Daarnaast wordt de regelgeving in Duitsland, België, Engeland en Frankrijk beschreven.
Wat deze regelingen beogen te bewerkstelligen is de breed gedragen maatschappelijke wens dat de schadelijdende partij zijn schade vergoed kan krijgen. Een ander belangrijk aspect is het bijbrengen en borgen van een behoorlijk normbesef bij zowel ouders als kinderen.
De auteur pleit voor de mogelijkheid van aansprakelijkheid van minderjarigen, tenzij zij jonger dan 14 jaar zijn, conform de huidige regeling. Daarnaast dient een risicoaansprakelijkheid voor ouders te bestaan voor kinderen onder de 18 jaar, zonder disculpatiemogelijkheid.
De aansprakelijkheid van de ouders moet kunnen worden ondergebracht op een AVP-verzekering, waarbij de opzetclausule niet aan de ouders kan worden tegengeworpen. Naar Frans voorbeeld zou de AVP-verzekering verplicht moeten worden gesteld. De AVP-verzekeraar heeft een tot een nader te bepalen maximum begrensd regresrecht op de minderjarige (ouder dan 14 jaar) eigen verzekerde. Er kan ook worden gedacht aan een schifting tussen zuivere vermogensschade en letselschade, waarbij voor het eerstgenoemde een eigen risico kan worden bepaald.
Op deze wijze worden de risico’s gespreid en herverdeeld en ziet het slachtoffer zijn schade vergoed. Daarnaast blijven er voldoende (financiële) prikkels bij kinderen en ouders bestaan tot normconform gedrag en toezicht, zonder dat een regresvordering de rest van het leven achtervolgt met alle maatschappelijke gevolgen van dien.