Verkeersrecht 2016-11

Verzoeker bestuurde in 2007 de auto van X op de snelweg, met X en Y als passagiers. Er zat een bumperklevende personenauto achter hen. Nadat deze hen inhaalde is verzoeker van de weg geraakt en over de kop geslagen. Over de toedracht is men het niet eens. Verzoeker stelt (in 2012) dat X, die zich opwond over het bumperkleven, een ruk aan het stuur heeft gegeven. X stelt dat de inhalende bumperklever hen de weg heeft afgesneden. Y heeft eerst de lezing van X bevestigd. Tijdens een voorlopig getuigenverhoor heeft hij echter onder ede gesteld dat X hem onder druk had gezet en dat de lezing van

Verzoeker is op 19 november 2010 een auto-ongeval overkomen waarbij hij onder meer 2,5 uur bekneld heeft gezeten. Hij stelt dat hij als gevolg hiervan rugklachten heeft ontwikkeld. Vast staat dat er al eerder sprake was van rugklachten en dat er pre-existente degeneratieve verschijnselen in de rug zijn vastgesteld. Een door partijen ingeschakelde orthopedisch chirurg concludeert dat er objectief geen ongevalsgerelateerde afwijkingen kunnen worden vastgesteld. De afwijkingen in de rug zijn volgens hem geheel pre-existent en verzoeker had ook zonder het ongeval op ieder moment de klachten kunnen

In 2011 is Y op de fiets aangereden door een tegenligger op een bromfiets. De dochter van Y, in een kidcar achter de fiets, is daarbij gewond geraakt. Begroting van haar schade kan pas plaatsvinden wanneer zij is volgroeid, op zijn vroegst in 2023. Y is bevoegd een directe actie in te stellen jegens Univé, de verzekeraar van de tegenligger. Univé heeft direct aansprakelijkheid erkend. Univé heeft geweigerd tussentijds de buitengerechtelijke kosten te vergoeden omdat sprake zou zijn van een wanverhouding tussen de hoofdsom en de advocaatkosten, waarop Y een deelgeschil aanhangig heeft gemaakt