bestuurlijke sanctie

Betrokkene krijgt een administratieve sanctie opgelegd vanwege het rijden door een rood verkeerslicht. Deze sanctie wordt tweemaal verhoogd, eerst met 50% en daarna met 100%. De betrokkene betaalt de sanctie, inclusief de eerste verhoging, maar stelt administratief beroep in dat zich richt tegen de tweede verhoging. De officier van justitie verklaart dit beroep niet-ontvankelijk, waarna de betrokkene beroep instelt bij de kantonrechter. De kantonrechter overweegt dat tegen dergelijke verhogingen geen rechtsmiddel openstaat. Dat betekent dat de kantonrechter niet mag oordelen over de

Aan de betrokkene is een administratieve sanctie opgelegd van € 110,-. Omdat niet blijkt dat dat de gemachtigde van de betrokkene behoorlijk is opgeroepen voor de zitting van de kantonrechter, blijft het appelverbod buiten toepassing en is het hoger beroep ontvankelijk. In administratief beroep had de gemachtigde verzocht om te worden gehoord. De officier van justitie overwoog dat vanwege het grote aantal verzoeken om te worden gehoord, een groot aantal zaken – waaronder deze – zonder hoorzitting worden afgehandeld. Het hof heeft eerder geoordeeld dat dit een structurele schending van de

RDW heeft de tenaamstelling van een voertuig vervallen verklaard aangezien een hoofdonderdeel niet te identificeren is.

De kantonrechter heeft de hoogte van de sanctie verhoogd om hoger beroep mogelijk te maken. Het hof vernietigt deze beslissing aangezien dit in strijd is met art. 2 lid 3 Wahv en het verbod van reformatio in peius.

De betrokkene heeft een voertuig rechts ingehaald dat stond te wachten voor een rood verkeerslicht. Toen het verkeerslicht groen werd, was de betrokkene onder de veronderstelling dat de auto zou optrekken. Dit bleek echter niet het geval, waardoor de betrokkene naar rechts uitweek. De betrokkene stelt dat hij hiertoe werd gedwongen door het ingebouwde 'lane assist-systeem' in zijn auto. De betrokkene bekent dat hij mogelijk een inschattingsfout heeft gemaakt. Het hof is van oordeel dat de betrokkene zijn snelheid bij het naderen van het verkeerslicht had moeten minderen in plaats van uit te

De betrokkene wordt verweten dat hij met zijn voertuig de maximumsnelheid buiten de bebouwde kom met 6 km/u heeft overschreden. De gemachtigde van de betrokkene heeft in het beroepschrift onder meer verzocht om het boetebedrag te wijzigen omdat het sanctiebedrag per 1 maart 2022 is verlaagd naar € 33,-. De kantonrechter stelt de betrokkene gedeeltelijk in het gelijk, in die zin dat de boete moet worden gematigd tot € 42,- vanwege gewijzigde wetgeving. Volgens rechtspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden moet in een geval als dit een (proces)kostenvergoeding worden toegekend voor zowel de

Het Beleidskader digitale handhaving geslotenverklaringen en voetgangersgebieden formuleert een aantal voorwaarden en uitgangspunten. Een deel daarvan raakt de wijze waarop de gemeentelijke boa van zijn bevoegdheid tot het opleggen van een sanctie gebruik maakt en is zodanig dwingend geformuleerd dat dit als beleidsregel als bedoeld in artikel 3, derde lid, van de Wahv moet worden aangemerkt. Wordt aan die voorwaarden en uitgangspunten niet voldaan, dan mag de gemeentelijke boa niet gebruik maken van zijn bevoegdheid een administratieve sanctie ter zake van het negeren van een

Betrokkene heeft een sanctie opgelegd gekregen voor het langdurig en onnodig gebruik van zijn claxon. Hij heeft een boete gekregen voor het 'onnodig geluid veroorzaken' ex. art. 57 RVV. In hoger beroep betoogt de verdachte dat het luiden van zijn claxon onder het aangeven van 'signalen' valt ex. art. 28 RVV. Het hof wijzigt het delict naar art. 28 RVV aangezien hij op grond van de tekst van art. 28, 31 en 57 RVV en de Nota van toelichting bij deze artikelen meent dat geluidssignalen enkel door art. 28 en 31 RVV worden beheerst.