letselschade

Verdachte en zijn medeverdachte hebben met behulp van een metalen pijp, kruit en een lont een explosief gefabriceerd en met ducttape aan een flitspaal te Voorschoten opgehangen. Tijdens de ontmanteling van de bom door de EOD vindt een ontploffing plaats waarbij twee medewerkers en een politiemedewerker zwaar lichamelijk letsel oplopen.Het ontstane letsel kan redelijkerwijs als gevolg van de bewezenverklaarde gedragingen aan de verdachten worden toegerekend, mede in aanmerking genomen dat voor de verdachten was te voorzien dat anderen zich met het explosief zouden bezighouden en daarbij

In 1980 is verweerder betrokken geweest bij een verkeersongeval in Duitsland, waarbij hij letsel aan zijn rechterknie heeft opgelopen. De Duitse verzekeraar heeft aansprakelijkheid erkend. Het Nederlands Bureau der Motorrijtuigenverzekeraars (NBM) heeft de schaderegeling op zich genomen, vertegenwoordigd door Van Ameyde. In 1985 is een vaststellingsovereenkomst gesloten, waarin een voorbehoud is opgenomen voor schade die voortvloeit uit een belangrijke (medische) verandering ten opzichte van een rapport uit 1982. Dit rapport is vervolgens grotendeels verloren gegaan. Vanaf 2007 meldt

Verzoekster stelt dat A haar op 28 december 2013 heeft aangereden, eerst terwijl zij als bijrijder in een auto zat en nadat zij was uitgestapt nog tweemaal. A is daarna volgens verzoekster weggereden. Verzoekster spreekt nu ASR, als WAM-verzekeraar van A, aan tot vergoeding van haar schade. Subsidiair, voor zover betrokkenheid van A niet voldoende zou komen vast te staan, spreekt zij het WBF aan. ASR betwist de door verzoekster gestelde toedracht en wijst er in dat verband onder meer op dat A bij de strafrechter is vrijgesproken. Naar het oordeel van de rechtbank is voldoende aannemelijk dat

Eiser reed in november vroeg in de morgen op de snelweg toen hij een lekke band kreeg. Hij heeft zijn auto tot stilstand gebracht op de wisselrijstrook, die dient als zowel uit- als invoegstrook. Eiser is vervolgens uitgestapt en naar achteren gelopen om zijn gevarendriehoek uit de kofferbak te pakken. Op dat moment is hij aangereden door X. Ten tijde van het ongeval was het nog donker en was het druk op de weg. De wisselrijstrook ligt in het verlengde van een vluchtstrook en gaat na enkele kilometers opnieuw over in een vluchtstrook. De WAM-verzekeraar van X (ZLM) weigert aansprakelijkheid te

Op 24 augustus 2008 was verzoekster als passagier betrokken bij een ongeval, waarbij de auto waarin zij zat van achteren werd aangereden door een auto die zo'n 60 km/u harder reeds (100 tegenover 160). Sinds het ongeval uit zij klachten. Er hebben verschillende tweezijdige expertises plaatsgevonden: door een neuroloog, een neuropsycholoog en een verzekeringsarts. De neuroloog en de neuropsycholoog kunnen geen verklaring geven voor de klachten, hoewel die wel consistent lijken te zijn. De neuropsycholoog ziet aanwijzingen voor onderpresteren. De verzekeringsarts neemt beperkingen in het

Eiseres heeft bij gedaagde een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten. Het gaat om een sommenverzekering. Blijkens de algemene voorwaarden is voor uitkering vereist dat de verzekerde arbeidsongeschikt is als gevolg van een medisch objectiveerbare ziekte of aandoening. Eiseres is in 2010 met haar auto frontaal op een andere auto gebotst en heeft daarna verschillende klachten ontwikkeld. Een medisch adviseur van gedaagde heeft haar onderzocht en vastgesteld dat er in het geheel geen objectiveerbare aandoening kan worden gevonden. Gedaagde heeft vervolgens dekking geweigerd en daarbij onder

Eiser reed met 100 km/u op de snelweg toen hij werd aangereden door een vrachtwagen. De WAM-verzekeraar van de vrachtwagen heeft aansprakelijkheid erkend. De discussie spitst zich toe op de vraag of er causaal verband bestaat tussen het ongeval en de klachten van eiser. Een drietal onafhankelijke deskundigen heeft gerapporteerd. Hun conclusies komen erop neer dat eiser voorafgaand aan het ongeval al psychische klachten had, met een sterke neiging tot somatiseren (het lichamelijk uiten van spanningsklachten). Er is weliswaar sprake van een (grotendeels) consistent klachtenpatroon, maar deze

Eiseres is opgeleid tot dierenarts en gespecialiseerd in paarden. In april 2007, terwijl zij onder medische behandeling stond, hebben zij en haar partner een boerderij aangekocht waar paarden kunnen revalideren. In augustus 2007 is eiseres betrokken geweest bij een ongeval. NN heeft aansprakelijkheid erkend en voorschotten uitgekeerd. In de periode 2007 tot halverwege 2013 is eiseres onderzocht door een groot aantal deskundigen, die allen concludeerden dat het langzaam beter ging, maar dat eiseres flink beperkt bleef door onder meer hoofdpijn, concentratieklachten en energetische beperkingen