dood door schuld

De verdachte is, terwijl het verkeerslicht in zijn richting rood licht uitstraalde, met de door hem bestuurde politieauto over de busbaan een grote kruising opgereden met een snelheid van ten minste 90 km/u, waarbij alleen al de remweg even lang was als de gehele kruising, en is in botsing is gekomen met het slachtoffer dat van rechts op een snorfiets aankwam. Zodanig verkeersgedrag kan in beginsel de gevolgtrekking dragen dat de verdachte aanmerkelijk onvoorzichtig heeft gereden en dat het verkeersongeval aan de schuld van de verdachte als bedoeld in art. 6 WVW 1994 is te wijten.Dat kan in

Gelet op het verkeersgedrag van X - het maken van een bijzondere manoeuvre met flinke snelheid - en het aandeel dat hij heeft gehad in de botsing, is het hof van oordeel dat het verkeersongeval niet in redelijkheid is toe te rekenen aan het gedrag van de verdachte, ook al getuigt het gedrag van de verdachte van een aanmerkelijke mate van verwijtbare onvoorzichtigheid.

De verdachte hoefde uit de melding over de bandenspanning niet af te leiden dat hij toen niet verder kon rijden. Hoewel hij onvoorzichtig heeft gehandeld en een risico heeft genomen door niet onmiddellijk te voldoen aan zijn onderzoeksplicht en de banden van de Audi te controleren, en ook zijn positie op de weg en zijn snelheid niet aan te passen aan de situatie, leiden zijn gedragingen niet tot het oordeel dat sprake is van aanmerkelijke onvoorzichtigheid of onoplettendheid, wat de drempel is die voor een veroordeling op grond van artikel 6 van de Wegenverkeerswet gehaald moet worden. De

Op 21 september 2015 verdrinkt de dan negenjarige S in het diepe (wedstrijd-)bad van een badinrichting te Rhenen nadat zij in het ondiepe bad zwemles had gekregen. Zij sprak de Nederlandse taal niet en kon niet zwemmen; zij was van Syrische afkomst en verbleef pas enkele maanden in Nederland. Aan de drie op dat moment in de badinrichting werkzame zweminstructeurs, te weten: verdachte en twee andere toezichthouders (zie ten aanzien van de andere toezichthouders ECLI:NL:GHARL:2018:9899 en ECLI:NL:GHARL:2018:9901), wordt 'dood door schuld' verweten. De schuld zou, kort gezegd, hebben bestaan in

De verdachte is met zijn auto tegen een hem tegemoet rijdende wielrenner gereden, die ten gevolge daarvan is gedood. "Dan wel" in bewezenverklaring te verstaan als "en/of". Het hof neemt het de verdachte bijzonder kwalijk dat hij zijn medewerking aan de ademanalyse doelbewust heeft geweigerd, getuige zijn mededeling aan de medewerkers van de crisisdienst dat hij bewust niet wilde meewerken aan een adem- of bloedonderzoek, zodat er geen bewijs tegen hem zou zijn van het rijden onder invloed van alcohol. Het voorgaande duidt op een berekenende houding van de verdachte.

Verdachte, een beginnend bestuurder, heeft een driewielige Piaggio motorscooter bestuurd na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank dat het alcoholgehalte in zijn bloed ruim twee uur na het ongeval nog hoger bleek te zijn dan 0,5 milligram alcohol per milliliter bloed. Verdachte heeft bovendien op de hem bekende Dorpsstraat in Riethoven de ter plaatse geldende maximumsnelheid van 30 kilometer per uur met minimaal 19,9 en maximaal 36 kilometer per uur overschreden. Deze snelheidsoverschrijding is naar het oordeel van het hof als een ernstige overschrijding aan te merken. Verdachte heeft

Het verwijt dat de verdachte kan worden gemaakt, is dat hij bij het rechtsaf slaan geen voorrang heeft verleend aan de rechtdoor rijdende fietser. De verdachte heeft aldus een verkeersfout gemaakt met voor het slachtoffer fatale gevolgen, maar deze fout is gelet op de omstandigheden van het geval, voor zover die objectief zijn komen vast te staan, niet zonder meer aan te merken als “schuld” aan het verkeersongeval in de zin van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994. De voornoemde verkeersfout heeft wel gevaar op de weg in de zin van artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 veroorzaakt.

De verdachte botste met de door haar bestuurde auto op rechts van de weg op een fietssuggestiestrook lopende voetgangers die ten gevolge van de botsing werden gedood. Zij had met regelmaat epileptische aanvallen, waardoor zij onwel werd of buiten bewustzijn raakte, en had meerdere aanrijdingen of ongevallen gehad (mede) als gevolg van die epileptische aanvallen. Ten tijde van het ongeval had zij een epileptische aanval. De verdachte was ten tijde van het ongeval sterk verminderd toerekeningsvatbaar. De omstandigheid dat die epileptische aanval zich heeft voorgedaan kan haar niet disculperen

De verdachte kwam als bestuurder van een personenauto in botsing met een fietsster, die vanaf een als trottoir betegelde aansluiting van een zijweg op de door de verdachte bereden weg die weg overstak. Zij werd ten gevolge van de botsing gedood. Het ongeval is het directe gevolg van de uiterst minimale dan wel geheel ontbrekende tijd die de verdachte resteerde om te reageren op het oversteken door het slachtoffer. Het causaal verband tussen het verkeersongeval en de aan de verdachte in de tenlastelegging verweten gedragingen betreffende de door hem uitgevoerde inhaalmanoeuvre en zijn

Het oordeel van het hof dat sprake is van 'schuld' in de zin van art. 6 WVW 1994 is niet onbegrijpelijk, in aanmerking genomen dat het heeft vastgesteld dat de verdachte de keuze om amfetamine te gebruiken volledig vrijwillig heeft gemaakt, dat hij wist dat dit een harddrug was en dus een middel was dat (op gevaarlijke wijze) van invloed kan zijn op de psyche en dat hij is overgegaan tot het gebruik daarvan, zonder zich van tevoren te verdiepen in de dosering en de (mogelijke) precieze effecten daarvan, waaronder ook de duur van die effecten. Daarbij verdient opmerking dat de opvatting van het